Τα παράσιτα είναι μικροοργανισμοί οι οποίοι εισέρχονται στον οργανισμό μας από διάφορες πηγές (μολυσμένα τρόφιμα, νερό, απορρίμματα, κατοικίδια ζώα κλπ) και προκαλούν μια σειρά συμπτωμάτων. Παρατίθενται τα πιο συνηθισμένα από αυτά, τα οποία θα πρέπει να μας βάλουν σε υποψία για ανάπτυξη παρασίτων στο σώμα μας.
Δυσκοιλιότητα: τα παράσιτα πολλές φορές μπορούν να μπλοκάρουν κάποια όργανα όπως πχ. τη χοληδόχο κύστη και το έντερο με αποτέλεσμα δυσκολία στην αφόδευση.
Διάρροια: κάποια παράσιτα (πρωτόζωα) μπορούν να προκαλέσουν την παραγωγή προσταγλαδινών με αποτέλεσμα την αυξημένη κινητικότητα του παχέος εντέρου και υδαρή κόπρανα.
Αέρια και φούσκωμα: τα παράσιτα ειδικά αυτά που βρίσκονται στο λεπτό έντερο, προκαλούν φλεγμονή με αποτέλεσμα το φούσκωμα και τα αέρια.
Σύνδρομο Ευερέθιστου Εντέρου: η παρουσία παρασίτων μπορεί να προκαλέσει ενοχλήσεις, φλεγμονές ακόμα και επικάλυψη του εντερικού σωλήνα με αποτέλεσμα την ελλιπή απορρόφηση θρεπτικών συστατικών ιδίως των λιπών.
Πόνο στους μύες και τις αρθρώσεις: κάποια είδη παρασίτων μπορούν να μεταναστεύσουν από το έντερο προς τα αρθρικά υγρά (συνήθως υπό μορφή κυστιδίων. Επίσης κάποια άλλα είδη παρασίτων, οι σκώληκες μπορούν να κάνουν κύστες στους μύες. Αυτή η κατάσταση προκαλεί πόνο και συχνά μπερδεύεται με την αρθρίτιδα.
Αναιμία: μερικά παράσιτα του εντέρου, προσκολλώνται στο εντερικό επιθήλιο και απομυζούν θρεπτικά συστατικά (που προορίζονται για τα δικά μας κύτταρα). Εφόσον είναι σε μεγάλο αριθμό, μπορεί να προκαλέσουν απώλεια αίματος με αποτέλεσμα τη σιδηροπενία (κατάσταση στην οποία δεν υπάρχει διαθέσιμος σίδηρος για την κατασκευή ερυθρών αιμοσφαιρίων).
Αλλεργίες: συχνά τα παράσιτα κάνουν διάτρηση του εντερικού επιθηλίου με αποτέλεσμα μεγάλα μόρια που δεν έχουν υποστεί πέψη, να εισέρχονται στο αίμα και να ενεργοποιούν την παραγωγή ιωσινόφιλων (κατηγορία λευκών αιμοσφαιρίων). Τα ιωσινόφιλα προκαλούν φλεγμονή στους ιστούς του σώματος, κάτι που μεταφράζεται ως αλλεργική αντίδραση.
Δερματικά προβλήματα: τα εντερικά σκουλήκια μπορεί να προκαλέσουν δερματικά έλκη, πρηξίματα, έκζεμα και άλλα δερματικά προβλήματα που συχνά συγχέονται με αλλεργικές αντιδράσεις.
Κοκκιώματα: μοιάζουν με καρκινικούς όγκους και περιέχουν νεκρές προνύμφες και αυγά των παρασίτων. Συνήθως απαντούν στο κόλον και στα τοιχώματα του ορθού. Επίσης μπορεί να βρεθούν στους πνεύμονες, το ήπαρ, το περιτόναιο και τη μήτρα.
Άγχος: τα απόβλητα των παρασίτων προκαλούν ερεθισμό και τοξίνωση στο κεντρικό νευρικό σύστημα με αποτέλεσμα την νευρική υπερένταση και το έντονο άγχος.
Αϋπνία: ο ανήσυχος ύπνος και ιδιαίτερα το ξύπνημα μεταξύ 2 και 4 το πρωί πιθανόν να οφείλονται σε προσπάθεια του ήπατος να εξουδετερώσει τις τοξίνες των παρασίτων.
Οδοντικός βρυγμός (τρίξιμο δοντιών): συνήθως παρατηρείται στα παιδιά κατά τη διάρκεια του ύπνου και πιστεύεται ότι είναι αντίδραση του νευρικού συστήματος σε ξένη ερεθιστική ουσία που παράγεται από τα παράσιτα.
Χρόνια κόπωση: Πιθανόν να οφείλεται σε ελλιπή απορρόφηση πρωτεϊνών, υδατανθράκων και λιπών όπως επίσης και των βιταμινών Α και Β12 λόγω της παρουσίας των παρασίτων.
Αδύναμο ανοσοποιητικό: τα παράσιτα μειώνουν την παραγωγή των ανοσοσφαιρινών IgA. Αυτό σημαίνει ότι αυξάνεται η πιθανότητα αναπνευστικών και γαστρεντερικών μολύνσεων. Η παρουσία των παρασίτων καταπονεί μέχρις εξάντλησης το ανοσοποιητικό σύστημα κάτι που συνεπάγεται ότι το σώμα καθίσταται ευάλωτο σε ιώσεις και βακτηριακές λοιμώξεις.
Άλλα συμπτώματα πιθανής παρασίτωσης είναι: μύτη που τρέχει συνέχεια και έχει φαγούρα, τρίξιμο των δοντιών τη νύχτα, μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια, υπερδραστηριότητα, πονοκέφαλοι, φωτοευαισθησία, ρινορραγία.
Για τη διάγνωση των παρασίτων υπάρχουν ειδικές παρασιτολογικές εξετάσεις καθώς και εξειδικευμένα βιοσυντονιστικά τεστ. Η διαδικασία της απαλλαγής από τα παράσιτα είναι χρονοβόρα και περιλαμβάνει κατάλληλες διατροφικές επιλογές, βιοσυντονιστικές θεραπείες κλπ.
