…περιμένουμε…θα τρομάζαμε αν αθροίζαμε τις ώρες αναμονής…είναι οξύμωρο,αντιφατικό κι όμως το κάνουμε εύκολα,χωρίς να το σκεφτόμαστε… είμαστε πλασμένοι για αυτό…στην αντίστροφη μέτρηση της ύπαρξής μας εμείς περιμένουμε…
Ζούμε μέσα σε ένα ρολόι, όλα καθορίζονται και εξαρτώνται από τον χρόνο…αναμονή σε όλα, αναμονή για όλα…πολλές φορές απλά αναμονή χωρίς ιδιαίτερο η συγκεκριμένο λόγο…απλά αναμονή…τρομακτικό είναι αν σκεφτώ πως περιμένω χιλιάδες ώρες ζώντας σε κάτι που τελειώνει…την ίδια τη ζωή! (με την υφιστάμενη μορφή της έστω).
Αναμονή να σχολάσουμε από τη δουλειά,να γίνουμε καλά όταν είμαστε άρρωστοι,να αρχίσει κάτι ή να τελειώσει κάτι…αναμονή σε όλα…κι όμως είναι τόσο σχετικός ο χρόνος,κυλάμε μέσα του όλοι μαζί σαν μια τεράστια μπάλα που ποτέ δεν σταματά ούτε για λίγο, για κανένα λόγο!
Ίσως η πραγματική ευτυχία βρίσκεται στο πάγωμα του χρόνου όπως εμείς τον ορίζουμε, φτιάξαμε ένα ακόμα μέγεθος στα μέτρα μας έτσι ώστε να μπορούμε να το κατανοήσουμε και ζούμε μαζί με αυτό.
Όλα μοιάζουν αιωνιότητα και ταυτόχρονα μια στιγμή! Είναι τρελό αν το σκεφτείς, αν εστιάσεις σε αυτό! Κι όμως ισχύει…τελικά ίσως η ζωή μας να είναι ένα ατελείωτο ταξίδι στο χρόνο…βουτηγμένοι χωρίς να ερωτηθούμε σε ένα ποτάμι που κυλά με δύναμη, πάντα προς μια κατεύθυνση, με την ίδια φορά…με κάνει και αναρωτιέμαι…τελικά πόσο ελεύθεροι είμαστε;
τροφή για σκέψη…
